5 haftalık İstanbul tatili Baybars’a çok iyi geldi ve artık iyice konuşmaya başladı. Bu günlerde en çok sorduğu soruysa, ‘bü ne?’. ‘Bü ne anne, bü ne?’ dönemine girmiş bulunuyoruz yani. Şaşırdığı ama aslında ne olduğunu bildiği şeyleri görünce de ‘bü ne’ diyor. Mesela çikolata mı gördü hemen heceleri uzatarak sevinçli bir şekilde ‘büüüü neeeee!’ nidası atıyor.

Bu arada, fena halde 2 yaş sendromuna tutulmuş bulunmaktayız. Baybars doğduğundan beri hiçbir zaman çok ağlayan bir bebek olmamıştı, o yüzden şimdi bazen bize basit gelebilecek şeyler için bağıra bağıra ağlaması ve eline ne geçerse fırlatması ilk zamanlar komik gelse de, sonrasında bu ağlamalar sıklaşınca, hiç de alışık olmadığım için nasıl tepki vereceğimi şaşırıyorum. Diyelim ki, tam süt içeceken çubuğu ‘yanlışlıkla’ bardağın içine siz koydunuz, işte orada film kopuyor ve ağlamaya başlıyor ‘tamam sen yap hadi affedersin’ deseniz bile çok geç ne yazık ki. Artık Baybars ağlayarak ‘çöpe atıcaam!’, ‘aat’, ‘sütü döök’, ‘bardağı kır’ demeye başlıyor. Bana en komik gelense böyle sinirlendiğinde en çok ‘çöpe atıcam!’ demesi. Mesela taburesine ayağı takıldı ve biraz da canı mı acıdı, hemen acıklı bir sesle tabureyi kaldırıp ‘çöpe atıcam!’ diyerek çöpün yanına götürüyor atmak için. O yüzden artık küçük bir ergen olan Baybars’ı sinirlendirmemek için aşırı dikkatli davranmam ve her an tetikte olmam gerekiyor.
Böyle kriz anlarında ben de eğer sinirlerime hakim olamayarak ona bağırırsam işler sarpa sarıyor. En iyi çözüm yolu olarak, mümkün olduğunca sakin kalmaya çalışarak kucağıma alıp onu sakinleştirmeye çalışıyorum. Çareyi dikkatini başka yöne çekmek veya konuyu değiştirmekte buluyorum. Çoğunlukla işe yarıyor.

Konuşurken en hoşuma giden de bana ‘anneciiim’ diye seslenmesi tabii ki. Evde bir an gözünün önünden kaybolayım hemen ‘anneciim’ diye aramaya başlıyor. Geceleyin uykusundan uyanınca bile ‘anneciim’ diye ağlıyor artık. Baktı bu ‘cim’ eki herkesin çok hoşuna gidiyor herkese böyle hitap etmeye başladı; babacııım, dedeciiim, annaneciiim, babaneciiiim’lerle herkesin gönlünü fethediyor. Eve döndüğümüzde kedimize de ‘Marçacııım, kediciimm’ diye sarılıyordu. Geçen bana ‘Esma Bikeciiiim’ bile dedi :). Hayır bana Esma Bike diye seslenen de yok ama öğrenmiş işte.

Bir de, Baybars kendine özgü söylediği kelimeleri her geçen gün düzeltiyor, unutmamak için aklıma gelen birkaçını not edeyim:
mayu – kamyon
makaka – makarna
mandalina – bendana!